(...) ‘Approaching
Manhattan up by the long-stretching island,/
Under Niagara, the
cataract falling like a veil over my countenance,’
Walt Whtman
De rigels komme út it gedicht Song of myself
(1855). It wurd ‘cataract’ hat oars neat te krijen mei
‘staar’, mar alles mei wetterfallen, yn dit gefal de Niagara Falls.
"It geweld, it wetter. It leven, it lawaai, it razen, al oanboazjendewei
neigeraden it tichteroan kommen. In storeinen, in spatten, in wale fan
dize, damp en nevel en alles wat him oan dizze oerweldigjende natoer net
sizze lit." (Deiboek, Youngstown, sept.'95)
Yn it koarte essay The boy who fell into the sea skriuwt de Ingelske filmer en byldzjend keunster Tacita Dean (...) Lês fierder op webpagina Eeltsje Hettinga
.
.
